ஐயோ! ஆண்டவர்
தமது கோபத்தில் சீயோன்
குமாரத்தியை மந்தாரத்தினால் மூடினார்;
அவர் தமது கோபத்தின்
நாளிலே தமது பாதபீடத்தை
நினையாமல் இஸ்ரவேலின் மகிமையை
வானத்திலிருந்து தரையிலே விழத்தள்ளினார். (புலம்பல்
2:1)
aiyoa! aa'ndavar
thamathu koabaththil seeyoan
kumaaraththiyai manthaaraththinaal moodinaar;
avar thamathu koabaththin naa'lilea
thamathu paathapeedaththai ninaiyaamal
isravealin magimaiyai vaanaththilirunthu tharaiyilea
vizhaththa'l'linaar. (pulambal 2:1)
ஆண்டவர் தப்பவிடாமல்
யாக்கோபின் வாசஸ்தலங்களையெல்லாம் விழுங்கினார்;
அவர் யூதா குமாரத்தியின்
அரண்களையெல்லாம் தமது சினத்திலே
இடித்து, தரையோடே தரையாக்கிப்போட்டார்; ராஜ்யத்தையும்
அதின் பிரபுக்களையும் பரிசுத்தக்குலைச்சலாக்கினார். (புலம்பல்
2:2)
aa'ndavar thappavidaamal yaakkoabin vaasasthalangga'laiyellaam vizhungginaar; avar yoothaa
kumaaraththiyin ara'nga'laiyellaam thamathu
sinaththilea idiththu,
tharaiyoadea tharaiyaakkippoattaar; raajyaththaiyum athin pirabukka'laiyum parisuththakkulaichchalaakkinaar. (pulambal
2:2)
அவர் தமது உக்கிரகோபத்திலே இஸ்ரவேலின்
கொம்பு முழுவதையும் வெட்டிப்போட்டார்; சத்துருவுக்கு
முன்பாக அவர் தமது வலதுகரத்தைப் பின்னாகத்
திருப்பி, சுற்றிலும் இருப்பதைப்
பட்சிக்கிற அக்கினிஜுவாலையைப்போல் யாக்கோபுக்கு
விரோதமாக எரித்தார். (புலம்பல்
2:3)
avar thamathu
ukkirakoabaththilea isravealin
kombu
muzhuvathaiyum vettippoattaar; saththuruvukku munbaaga avar thamathu valathukaraththaip pinnaagath thiruppi, sut’rilum iruppathaip
padchikki’ra akkinijuvaalaiyaippoal yaakkoabukku viroathamaaga eriththaar.
(pulambal 2:3)
பகைஞனைப்போல் தம்முடைய
வில்லை நாணேற்றினார்; சத்துருவைப்போல் தம்முடைய
வலதுகரத்தை நீட்டிநின்று, கண்ணுக்கு
இன்பமானதையெல்லாம் அழித்துப்போட்டார்; சீயோன்
குமாரத்தியின் கூடாரத்திலே தம்முடைய
உக்கிரத்தை அக்கினியைப்போல் சொரியப்பண்ணினார். (புலம்பல்
2:4)
pagaignanaippoal thammudaiya villai
naa'neat’rinaar; saththuruvaippoal thammudaiya
valathukaraththai neettinin’ru, ka'n'nukku
inbamaanathaiyellaam azhiththuppoattaar;
seeyoan kumaaraththiyin koodaaraththilea thammudaiya
ukkiraththai akkiniyaippoal soriyappa'n'ninaar. (pulambal
2:4)
ஆண்டவர் பகைஞன்போலானார்; இஸ்ரவேலை
விழுங்கினார்; அதின் அரமனைகளையெல்லாம் விழுங்கினார்;
அதின் அரண்களை அழித்து,
யூதா குமாரத்திக்கு மிகுந்த
துக்கிப்பையும் சலிப்பையும் உண்டாக்கினார். (புலம்பல்
2:5)
aa'ndavar pagaignanpoalaanaar; isravealai
vizhungginaar; athin aramanaiga'laiyellaam vizhungginaar; athin ara'nga'lai azhiththu,
yoothaa kumaaraththikku miguntha thukkippaiyum salippaiyum u'ndaakkinaar. (pulambal
2:5)
தோட்டத்தின் வேலியைப்போல
இருந்த தம்முடைய வேலியைப்
பலவந்தமாய்ப் பிடுங்கிப்போட்டார்; சபைகூடுகிற
தம்முடைய ஸ்தலங்களை அழித்தார்;
கர்த்தர் சீயோனிலே பண்டிகையையும்
ஓய்வுநாளையும் மறக்கப்பண்ணி, தமது உக்கிரமான கோபத்தில்
ராஜாவையும் ஆசாரியனையும் புறக்கணித்துவிட்டார். (புலம்பல்
2:6)
thoattaththin vealiyaippoala iruntha
thammudaiya vealiyaip balavanthamaayp pidunggippoattaar; sabaikoodugi’ra thammudaiya
sthalangga'lai azhiththaar;
karththar seeyoanilea pa'ndigaiyaiyum oayvunaa'laiyum ma’rakkappa'n'ni, thamathu
ukkiramaana koabaththil raajaavaiyum aasaariyanaiyum pu’rakka'niththuvittaar. (pulambal 2:6)
ஆண்டவர் தமது பலிபீடத்தை ஒழித்துவிட்டார்; தமது பரிசுத்த ஸ்தலத்தை
வெறுத்துவிட்டார்; அதினுடைய அரமனைகளின்
மதில்களைச் சத்துருவின் கையில்
ஒப்புக்கொடுத்தார்; பண்டிகைநாளில் ஆரவாரம்பண்ணுகிறதுபோல் கர்த்தரின்
ஆலயத்தில் ஆரவாரம்பண்ணினார்கள். (புலம்பல்
2:7)
aa'ndavar thamathu
balipeedaththai ozhiththuvittaar; thamathu
parisuththa sthalaththai
ve’ruththuvittaar; athinudaiya
aramanaiga'lin mathilga'laich saththuruvin kaiyil
oppukkoduththaar; pa'ndigainaa'lil aaravaarampa'n'nugi’rathupoal karththarin aalayaththil
aaravaarampa'n'ninaarga'l. (pulambal
2:7)
கர்த்தர் சீயோன்
குமாரத்தியின் அலங்கத்தை நிர்மூலமாக்க
நினைத்தார்; நூலைப்போட்டார்; அழிக்காதபடித்
தம்முடைய கையை அவர் முடக்கிக்கொண்டதில்லை; அரணிப்பையும்
அலங்கத்தையும் புலம்பச்செய்தார்; அவைகள்
முற்றிலும் பெலனற்றுக் கிடக்கிறது.
(புலம்பல் 2:8)
karththar seeyoan kumaaraththiyin alanggaththai nirmoolamaakka ninaiththaar;
noolaippoattaar; azhikkaathapadith thammudaiya
kaiyai avar mudakkikko'ndathillai; ara'nippaiyum
alanggaththaiyum pulambachseythaar; avaiga'l mut’rilum belanat’ruk kidakki’rathu. (pulambal 2:8)
அவள் வாசல்கள்
தரையில் அமிழ்ந்திக்கிடக்கிறது; அவள் தாழ்ப்பாள்களை முறித்து
உடைத்துப்போட்டார்; அவள் ராஜாவும்
அவள் பிரபுக்களும் புறஜாதியாருக்குள் இருக்கிறார்கள்; வேதமுமில்லை;
அவள் தீர்க்கதரிசிகளுக்குக் கர்த்தரால்
தரிசனம் கிடைக்கிறதுமில்லை. (புலம்பல்
2:9)
ava'l vaasalga'l tharaiyil amizhnthikkidakki’rathu; ava'l thaazhppaa'lga'lai mu’riththu udaiththuppoattaar; ava'l raajaavum
ava'l pirabukka'lum pu’rajaathiyaarukku'l
irukki’raarga'l; veathamumillai; ava'l theerkkatharisiga'lukkuk karththaraal tharisanam kidaikki’rathumillai. (pulambal
2:9)
சீயோன் குமாரத்தியின்
மூப்பர்கள் தரையில் உட்கார்ந்து
மௌனமாய் இருக்கிறார்கள்; தங்கள்
தலைகளின்மேல் புழுதியைப் போட்டுக்கொள்ளுகிறார்கள்; இரட்டு
உடுத்தியிருக்கிறார்கள்; எருசலேமின் கன்னியர்கள்
தலைகவிழ்ந்து தரையை நோக்கிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். (புலம்பல்
2:10)
seeyoan kumaaraththiyin moopparga'l tharaiyil
udkaarnthu maunamaay irukki’raarga'l; thangga'l thalaiga'linmeal puzhuthiyaip
poattukko'l'lugi’raarga'l; irattu uduththiyirukki’raarga'l; erusaleamin kanniyarga'l thalaikavizhnthu tharaiyai
noakkikko'ndirukki’raarga'l. (pulambal 2:10)
என் ஜனமாகிய
குமாரத்தியின் நொறுங்குதலினிமித்தம் கண்ணீர்
சொரிகிறதினால் என் கண்கள்
பூத்துப்போகிறது; என் குடல்கள்
கொதிக்கிறது; என் ஈரல் இளகித் தரையிலே
வடிகிறது; குழந்தைகளும் பாலகரும்
நகரத்தின் வீதிகளிலே மூர்ச்சித்துக்கிடக்கிறார்கள். (புலம்பல் 2:11)
en janamaagiya kumaaraththiyin no’rungguthalinimiththam
ka'n'neer sorigi’rathinaal en ka'nga'l pooththuppoagi’rathu; en kudalga'l kothikki’rathu; en eeral i'lagith tharaiyilea
vadigi’rathu; kuzhanthaiga'lum paalagarum nagaraththin veethiga'lilea moorchchiththukkidakki’raarga'l. (pulambal
2:11)
அவைகள் குத்துண்டவர்களைப்போல நகரத்தின்
வீதிகளிலே மூர்ச்சித்துக்கிடக்கும்போதும், தங்கள்
தாய்களின் மடியிலே தங்கள்
பிராணனை விடும்போதும், தங்கள்
தாய்களை நோக்கி: தானியமும்
திராட்சரசமும் எங்கே என்கிறார்கள்.
(புலம்பல் 2:12)
avaiga'l kuththu'ndavarga'laippoala nagaraththin veethiga'lilea moorchchiththukkidakkumpoathum, thangga'l thaayga'lin madiyilea
thangga'l
piraa'nanai vidumpoathum, thangga'l thaayga'lai noakki:
thaaniyamum thiraadcharasamum enggea engi’raarga'l. (pulambal 2:12)
எருசலேம் குமாரத்தியே,
நான் உனக்குச் சாட்சியாக
என்னத்தைச் சொல்லுவேன்? உன்னை எதற்கு ஒப்பிடுவேன்?
சீயோன் குமாரத்தியாகிய கன்னிகையே,
நான் உன்னைத் தேற்றும்படிக்கு உன்னை எதற்கு நிகர்சொல்லுவேன்? உன் காயம் சமுத்திரத்தைப்போல் பெரிதாயிருக்கிறதே, உன்னைக்
குணமாக்குகிறவன் யார்? (புலம்பல்
2:13)
erusaleam kumaaraththiyea, naan unakkuch saadchiyaaga ennaththaich solluvean? unnai etha’rku oppiduvean?
seeyoan kumaaraththiyaagiya kannigaiyea, naan unnaith theat’rumpadikku unnai etha’rku nigarsolluvean? un kaayam
samuththiraththaippoal perithaayirukki’rathea, unnaik
ku'namaakkugi’ravan yaar? (pulambal 2:13)
உன் தீர்க்கதரிசிகள் அபத்தமும்
வியர்த்தமுமான தரிசனங்களை உனக்காகத்
தரிசித்தார்கள்; அவர்கள் உன் சிறையிருப்பை விலக்கும்படி
உன் அக்கிரமத்தை எடுத்துக்காட்டாமல், அபத்தமானவைகளையும் கேடானவைகளையும் உனக்காகத்
தரிசித்தார்கள். (புலம்பல் 2:14)
un theerkkatharisiga'l abaththamum viyarththamumaana tharisanangga'lai unakkaagath tharisiththaarga'l; avarga'l un si’raiyiruppai vilakkumpadi
un akkiramaththai eduththukkaattaamal, abaththamaanavaiga'laiyum keadaanavaiga'laiyum unakkaagath tharisiththaarga'l. (pulambal
2:14)
வழிப்போக்கர் யாவரும்
உன்பேரில் கை கொட்டுகிறார்கள்; எருசலேம்
குமாரத்தியின்பேரில் ஈசற்போட்டு, தங்கள்
தலைகளைத் துலுக்கி: பூரணவடிவும்
சர்வபூமியின் மகிழ்ச்சியுமான நகரம் இதுதானா என்கிறார்கள்.
(புலம்பல் 2:15)
vazhippoakkar yaavarum
unpearil kai kottugi’raarga'l; erusaleam kumaaraththiyinpearil eesa’rpoattu, thangga'l thalaiga'laith thulukki: poora'navadivum sarvaboomiyin magizhchchiyumaana nagaram ithuthaanaa engi’raarga'l. (pulambal 2:15)
உன் பகைஞர்
எல்லாரும் உன்பேரில் தங்கள்
வாயைத் திறக்கிறார்கள்; ஈசற்போட்டுப்
பற்கடிக்கிறார்கள்; அதை விழுங்கினோம்,
நாம் காத்திருந்த நாள் இதுவே, இப்பொழுது
நமக்குக் கிடைத்தது, அதைக் கண்டோம் என்கிறார்கள்.
(புலம்பல் 2:16)
un pagaignar ellaarum
unpearil thangga'l vaayaith thi’rakki’raarga'l; eesa’rpoattup pa’rkadikki’raarga'l; athai vizhungginoam, naam kaaththiruntha naa'l ithuvea, ippozhuthu
namakkuk kidaiththathu, athaik
ka'ndoam engi’raarga'l. (pulambal
2:16)
கர்த்தர் தாம் நினைத்ததைச் செய்தார்;
பூர்வநாட்கள் முதற்கொண்டு தாம் கட்டளையிட்ட தமது வார்த்தையை நிறைவேற்றினார்; அவர் தப்பவிடாமல் நிர்மூலமாக்கி, உன்மேல்
பகைஞன் சந்தோஷிக்கும்படி செய்தார்;
உன் சத்துருக்களின் கொம்பை
உயர்த்தினார். (புலம்பல் 2:17)
karththar thaam ninaiththathaich seythaar; poorvanaadka'l mutha’rko'ndu thaam katta'laiyitta thamathu
vaarththaiyai ni’raiveat’rinaar; avar thappavidaamal nirmoolamaakki, unmeal
pagaignan santhoashikkumpadi seythaar; un saththurukka'lin kombai uyarththinaar. (pulambal
2:17)
அவர்கள் இருதயம்
ஆண்டவரை நோக்கிக் கூப்பிடுகிறது; சீயோன்
குமாரத்தியின் மதிலே, இரவும்
பகலும் நதியவ்வளவு கண்ணீர்
விடு, ஓய்ந்திராதே, உன் கண்ணின் கறுப்புவிழி
சும்மாயிருக்கவொட்டாதே. (புலம்பல் 2:18)
avarga'l iruthayam aa'ndavarai
noakkik kooppidugi’rathu; seeyoan
kumaaraththiyin mathilea, iravum
pagalum
nathiyavva'lavu ka'n'neer vidu, oaynthiraathea, un ka'n'nin ka’ruppuvizhi summaayirukkavottaathea. (pulambal 2:18)
எழுந்திரு, இராத்திரியிலே
முதற்சாமத்தில் கூப்பிடு; ஆண்டவரின்
சமுகத்தில் உன் இருதயத்தைத்
தண்ணீரைப்போல ஊற்றிவிடு; எல்லாத்
தெருக்களின் முனையிலும் பசியினால்
மூர்ச்சித்துப்போகிற உன் குழந்தைகளின்
பிராணனுக்காக உன் கைகளை அவரிடத்திற்கு ஏறெடு.
(புலம்பல் 2:19)
ezhunthiru, iraaththiriyilea mutha’rsaamaththil kooppidu;
aa'ndavarin samugaththil un iruthayaththaith tha'n'neeraippoala oot’rividu; ellaath
therukka'lin munaiyilum pasiyinaal moorchchiththuppoagi’ra un kuzhanthaiga'lin piraa'nanukkaaga un kaiga'lai avaridaththi’rku ea’redu. (pulambal 2:19)
கர்த்தாவே, யாருக்கு
இந்தப்பிரகாரமாகச் செய்தீரென்று நோக்கிப்பாரும்; ஸ்திரீகள்
கைக்குழந்தைகளாகிய தங்கள் கர்ப்பக்கனியைத் தின்னவேண்டுமோ? ஆண்டவருடைய
பரிசுத்த ஸ்தலத்தில் ஆசாரியனும்
தீர்க்கதரிசியும் கொலைசெய்யப்படவேண்டுமோ? (புலம்பல்
2:20)
karththaavea, yaarukku
inthappiragaaramaagach seytheeren’ru noakkippaarum; sthireega'l kaikkuzhanthaiga'laagiya thangga'l karppakkaniyaith thinnavea'ndumoa? aa'ndavarudaiya parisuththa sthalaththil
aasaariyanum theerkkatharisiyum kolaiseyyappadavea'ndumoa? (pulambal
2:20)
இளைஞனும் முதிர்வயதுள்ளவனும் தெருக்களில்
தரையிலே கிடக்கிறார்கள்; என் கன்னிகைகளும் என் வாலிபரும் பட்டயத்தால்
விழுந்தார்கள்; உமது கோபத்தின்
நாளிலே வெட்டி, அவர்களைத்
தப்பவிடாமல் கொன்றுபோட்டீர். (புலம்பல்
2:21)
i'laignanum muthirvayathu'l'lavanum therukka'lil
tharaiyilea kidakki’raarga'l; en kannigaiga'lum en vaalibarum pattayaththaal vizhunthaarga'l; umathu
koabaththin naa'lilea
vetti,
avarga'laith thappavidaamal kon’rupoatteer. (pulambal 2:21)
பண்டிகைநாளில் கும்புகளை
வரவழைப்பதுபோல் சுற்றிலுமிருந்து எனக்குத்
திகில்களை வரவழைத்தீர்; கர்த்தருடைய
கோபத்தின் நாளிலே தப்பினவனும்
மீதியானவனுமில்லை; நான் கைகளில்
ஏந்தி வளர்த்தவர்களை என் பகைஞன் நாசம்பண்ணினான். (புலம்பல்
2:22)
pa'ndigainaa'lil kumbuga'lai varavazhaippathupoal
sut’rilumirunthu enakkuth
thigilga'lai varavazhaiththeer; karththarudaiya koabaththin naa'lilea
thappinavanum meethiyaanavanumillai; naan kaiga'lil eanthi va'larththavarga'lai en pagaignan naasampa'n'ninaan.
(pulambal 2:22)
No comments:
Post a Comment
Copying or re-posting the Scripture is welcomed and encouraged. Everything on this site is Free. No copyright! Please read and report any errors. Please publish as a book. Host on your website. Thank you!